Finansowanie w ramach krajowego programu pomocy gatunkowej (nAHP) ma na celu wspieranie działań przynoszących korzyści gatunkom zwierząt, które znajdują się pod dodatkową presją w wyniku transformacji energetycznej.
Jednakże Bärbel Heidebroek, prezes Federalnego Stowarzyszenia Energetyki Wiatrowej, krytykuje szczegółowe wytyczne dotyczące finansowania jako nieodpowiednie dla lepszego pogodzenia transformacji energetycznej i ochrony gatunków.
Branża początkowo z radością przyjęła krajowy program pomocy gatunkowej i liczyła na jasne i jednolite wytyczne. Jednak „zamiast skutecznych środków rozdziela się pieniądze na zasadzie konewki” – mówi Heidebroek.
Według Heidebroeka 14 milionów euro udostępnionych na ochronę szczególnie dotkniętych gatunków nie trafia do skutecznych środków bezpieczeństwa populacji, lecz jest rozdzielane na różne środki i gatunki.
Federalne Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej obawia się „makiety małych, nieskoordynowanych działań, które ostatecznie niewiele dają”.
Wytyczne dotyczące finansowania w programie pomocy gatunkowej powinny zamiast tego koncentrować się na wyraźnie skutecznych środkach dotyczących gatunków, które są istotne dla uzyskania zezwolenia na wykorzystanie energii wiatrowej i innych odnawialnych źródeł energii.
Heidebroek krytykuje także przykładowe projekty publikowane przez Federalną Agencję Ochrony Przyrody i „konstruowanie narracji konfliktowej”.
Pomimo krytyki Federalne Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej zasadniczo nadal postrzega nAHP jako szansę na wzmocnienie ochrony gatunków. Wymaga to jednak podejścia kontrolowanego centralnie.
Ochrona gatunków zwierząt i transformacja energetyczna to dwie sprawy, które zdają się iść w różnych kierunkach. Jednak czy naprawdę nie można ich połączyć w sposób efektywny? Tego pytania dotyczy obecna dyskusja wokół krajowego programu pomocy gatunkowej (nAHP).
Jak podkreśla Bärbel Heidebroek, prezes Federalnego Stowarzyszenia Energetyki Wiatrowej, aktualne wytyczne dotyczące finansowania nAHP są nieodpowiednie dla lepszego pogodzenia transformacji energetycznej i ochrony gatunków. Branża energetyki wiatrowej liczyła na jasne i jednolite zasady, ale ostatecznie pieniądze są rozdzielane w sposób nieefektywny.
Heidebroek wskazuje, że z 14 milionów euro przeznaczonych na ochronę gatunków, zbyt wiele trafia na różne środki i gatunki, zamiast być inwestowane w skuteczne środki bezpieczeństwa dla populacji zwierząt. To, zauważa prezes stowarzyszenia, prowadzi do powstawania „makiety małych, nieskoordynowanych działań, które ostatecznie niewiele dają”.
Dlatego Federalne Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej proponuje zmianę podejścia. Wytyczne finansowania nAHP powinny skupiać się na konkretnych i skutecznych środkach ochrony gatunków, które mają kluczowe znaczenie dla uzyskania zezwolenia na wykorzystanie energii wiatrowej i innych odnawialnych źródeł energii.
Nie tylko wytyczne finansowania budzą kontrowersje wśród branży energetyki wiatrowej. Heidebroek krytykuje również przykładowe projekty publikowane przez Federalną Agencję Ochrony Przyrody, które – jego zdaniem – skupiają się na „konstruowaniu narracji konfliktowej”.
Jednakże pomimo tych krytycznych uwag, Federalne Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej nadal widzi nAHP jako szansę na wzmocnienie ochrony gatunków zwierząt. Konieczne jest jednak wprowadzenie centralnie kontrolowanego podejścia, aby zagwarantować skuteczność działań.
Podsumowując, krajowy program pomocy gatunkowej ma służyć ochronie gatunków zwierząt w czasach transformacji energetycznej. Jednakże aktualne wytyczne finansowania i projekty nie spełniają oczekiwań branży energetyki wiatrowej. W celu osiągnięcia efektywnego połączenia transformacji energetycznej i ochrony gatunków, konieczne jest skupienie się na konkretnych i skutecznych środkach ochrony oraz wprowadzenie centralnego nadzoru nad programem.
Źródło: Solarserver